Rudolf Steiner spreekt niet alleen over de 5 zintuigen, waarmee je de wereld om je heen ervaart. Hij spreekt over twaalf zintuigen vanuit het perspectief dat je ook zintuigen hebt, waarmee je de binnenwereld ervaart. Het tweede zintuig waar ik jullie over wil vertellen is de levenszin.
Lekker in je vel
Wat hebben je kinderen nodig om zich lekker in hun vel te voelen en een goed fundament op te bouwen zodat ze niet door ieder pijntje, honger of dorst uit evenwicht raken? Ik geloof dat iedere ouder deze vraag wel bij zich draagt.
Wanneer je vanuit de antroposofie naar dit onderwerp kijkt kom je op het zintuig van de levenszin. Je merkt niets van dit zintuig wanneer je lekker in je vel zit en je krijgt waar je behoefte aan hebt. Dan is het in de ondergrond verzonken, is het leven ge-zon-d.
Kinne kinne wipje
zacht, fijn lipje
neusje fijn
twee oogjes klein
twee oortjes om te horen
en haartjes om te …. trekken,
AU
Pijn willen we van nature vermijden en we willen ook niet dat onze kinderen ermee te maken krijgen. Toch is het onvermijdelijk: we gaan allemaal door de honger en dorst van het leven, net als in sprookjes. Dat maakt sprookjes ook zo tijdloos. Pijn is een helper in de opvoeding en geeft aan dat er iets nodig is.
We kunnen pijn niet altijd wegnemen. Maar we kunnen wel van alles voor onze kinderen betekenen: luisterend voelen, troostend aanwezig zijn, bemoedigen, bekrachtigen, begrenzen en hun vermogen tot herstel vertrouwen.
Zo zijn ook warmte en behaaglijkheid belangrijk. We kunnen de kinderen met behulp van wolletjes en zijde helpen om zich warm en comfortabel te voelen, zodat ze hun lijf ervaren als een fijne plek. Dat ze ervaren dat ze pijn kunnen hanteren. Daarnaast is begrenzen ook een gouden sleutel. Je kunt kinderen hun huidbegrenzing laten voelen door ze fysieke houvast te bieden: bij kleintjes kun je een trappelzakje omdoen waardoor ze begrenzing voelen. Of je kunt kinderen met verwarmende olie inwrijven. Hierdoor voelen kinderen hun ik-begrenzing en ontstaat er levensvertrouwen. Het gevoel: het leven is goed! Een andere kant van begrenzen is die van herhaling en voorspelbare regelmaat. Dit geeft kinderen heel veel, kan ik zeggen vanuit ervaring. Kinderen ervaren hetzelfde liedje of ritueel niet als saai. Zo bak ik nu iedere week met de kinderen broodjes en dat helpt ze iedere keer weer aankomen in hun lijf en in hun handen. In de voorbeelden die ik beschrijf kun je lezen dat het hier niet alleen over de levenszin gaat, maar ook over de tastzin. Een zintuig staat niet op zichzelf. Dat is goed om te beseffen
Kinderen ontlenen zekerheid, veiligheid en vertrouwen aan het herkenbare, aan de terugkerende elementen, het dagritme: de rituelen, de liedjes, de volgorde van de dingen. Als ik het dreig te vergeten herinneren zij me eraan. Zo werken we mooi samen aan het opvoeden van de levenszin!
Dan is het nu tijd voor een verhaal. Deze keer vertel ik jullie een verhaal van Arnold Lobel.
Tranen-thee
Uil was thuis. Hij zat met zijn pantoffels aan bij de haard en staarde dromerig voor zich uit. Hij stond op, pakte de ketel uit de kast en zei: ‘Ik ga vanavond tranenthee zetten.’ Hij ging zitten, zette de ketel op schoot en begon aan hele verdrietige dingen te denken, zoals stoelen met kapotte poten en liedjes die niemand kan zingen omdat niemand de woorden meer weet. Tranen rolden naar beneden in de ketel tot het genoeg was. Ziezo, zei uil, dat is dat! Hij zette welgemoed de ketel op de kachel en het tranen-water kookte al gauw. Uil schonk zijn kopje vol en humde tevreden: ‘Mmm, tranen-thee smaakt een beetje zoutig maar toch altijd weer heerlijk.’ Het leven kent letterlijk en figuurlijk alle smaken, van zoet tot bitter. Wat hebben onze kinderen nodig om er goed mee om te kunnen gaan. Wat vraagt het van ons als ouders en begeleiders?
Nieuwe kindjes welkom
De zonne maakt de bloeme,
de bloem de honingdrop,
dan komt de kleine vlinder
en zuigt de gouddrup op.
(G. Gezelle)
Er zijn weer nieuwe kinderen en ouders. Om ze welkom te heten en kennis te maken nodig ik jullie uit om het paasfeest bij Barbara’s pedagogisch atelier te vieren. Ook nieuwe, geïnteresseerde ouders zijn welkom om een kijkje te nemen en gezellig aan te schuiven bij het paasverhaal, dat ik ga vertellen en spelen.
