Zing, zing t is zomer
zing er dat alles weer klinkt
Dit liedje zing ik met en om de kinderen heen en als mijn grote dochters thuis zijn zing ik het weleens in canon voor ze. We zingen ook van het bijtje dat zoemend een bloem bezoekt.
Zomertijd is een tijd waarin alles dat weelderig gegroeid is bloeit en de zon onze huid verwarmt. Een tijd waarin iedereen druk is met het afronden van de werkzaamheden om op vakantie te kunnen gaan. Waar ga jij deze zomer heen?
De zomervakantie geeft ons de gelegenheid om ons onder te dompelen in het zomerlicht. Even zijn we vrij van al het moeten en werken. We hebben de tijd om ons opnieuw te kunnen verbinden met onze eigen rode draad die onzichtbaar door ons leven weeft en kunnen we kiezen waar we mee doorgaan, wat rijp is om losgelaten te worden en wat we neer willen zetten.
Het verhaal van de leeuw en het vogeltje
Kennen jullie het verhaal van de leeuw en het vogeltje? Het is een prachtig geïllustreerd verhaal waarin een innig tevreden leeuw bevriend raakt met een vogeltje. Het is een boek van Marianne Dubuc.
Leeuw is bezig in zijn tuin. Opeens hoort hij iets vallen. Het is een vogeltje dat gewond op de grond gevallen is. De leeuw pakt hem voorzichtig op met zijn klauwen. De zwerm vliegt verder en samen kijken ze hoe de andere vogels wegvliegen. Leeuw maakt een nestje in zijn manen, waar het vogeltje in kan rusten, terwijl zijn gewonde vleugel herstelt.
De tijd vliegt voorbij en ze hebben het goed, tot in de lente de zwerm vogels weer langskomt waar het vogeltje deel van uitmaakt. De vogel moet gaan en de leeuw voelt het verlies van het loslaten. Hij kijkt het vogeltje na en zegt: ‘Zo is het leven’ .
Zo is de tijd gekomen dat één van de kinderen van Barbara’s pedagogisch atelier verder gaat. Langzaam kwam ze aan, kwam op kleur, vond haar weg en zaaide zaadjes van vriendschap. Ze speelde zich wijs, zong en maakte de mooiste creaties vol kleur en licht, waarmee ze vol zelfvertrouwen de volgende stap naar school kon zetten.
Waar begint het mee?
Ik heb gemerkt dat de naam van mijn bedrijf ‘pedagogisch atelier’ prikkelt, uitnodigt tot onderzoek. Mensen vragen me: wat doe je dan? Ik kan die vraag op allerlei manieren beantwoorden, dacht ik.
Het begint voor mij met de plek:
Alles heeft een eigen plek en een eigen tijd,
is begrensd en geeft gevoel van veiligheid en herkenning
In het herkenbare voelen de kinderen zich ingebed
In de vertrouwde ruimte kunnen ze hun spel vormgeven, spelend onderzoeken, dingen met elkaar verbinden, leren kennen, leren inzetten en vrij toepassen. Het is een plek waarin ieder kind op zijn eigen manier alles in zijn wereld onderzoekt, eigen maakt, uit elkaar haalt en weer samenstelt.
De dag bestaat altijd uit dezelfde basiselementen, waarin een gezonde afwisseling zit tussen in beweging zijn en rusten, binnen en buiten, samen als groep vliegen en ieder op zichzelf zijn. Iedere dag krijgt zijn eigen kleur, eigen invulling, die in samenspel ontstaat: wat wil er die dag? Welke materialen passen daarbij
Zo kwamen we buiten bijvoorbeeld op het idee om met elkaar een parcours te maken. Ik tekende met de kinderen afgebakende vakken waarop er gekropen, gesprongen en evenwicht geoefend kon worden. Tot mijn verassing dansten ze daarna heel vanzelfsprekend de aansluitpas met mij.
