Wanneer je het gevoel hebt dat alles perfect moet, doe je in je eigen ogen nooit iets goed.
Je wordt onzeker, blijft meer en meer achter een muurtje staan.
je voelt je alleen, alleen in de zoektocht naar de perfecte afwerking.
Dat kan niet en hoeft niet
waarom zou het perfect moeten zijn als goed goed genoeg is?
Waarom wordt je onzeker als je je best doet?
Beter kan toch niet?
Toch bekijk je de wereld vanachter een schermpje,
door een gleufje
en tussen je handen door,
Stel dat iemand ziet wie je werkelijk bent, niet perfect …
Je wordt onzeker, hoe meer je alleen bent
en het is gevaarlijk om iemand dichterbij te laten.
Je loopt voor je gevoel over een haarfijn draadje,
boven een oneindig diepe afgrond.
Waar moet je heen als je even in elkaar stort?
Als je even niet meer tegen de hoge druk kan die je jezelf oplegt?
Je voelt agressie, je zou jezelf wel wat aan willen doen,
maar wat moet je?
Af en toe kan je het loslaten,
het idee van het perfecte plaatje.
Het geeft rust, warmte en zekerheid.
Dit schreef een meisje van 18 jaar, dat worstelde met faalangst. De angst voor het laten zien van haar eigen kwetsbaarheid. Ze zocht schrijvend naar sleutels om met de angst om te kunnen gaan en bracht het samen in een prachtig boekje.
Hieronder vindt je de illustraties die ze erbij maakte. Wie weet herken je jezelf in de plaatjes.
© Copyright illustraties Saramo Bekkers
